Zdrada małżeńska jest jednym z najbardziej bolesnych doświadczeń, które mogą zaistnieć w trakcie trwania małżeństwa. To wydarzenie, które nie tylko burzy zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, ale często prowadzi do rozpadu relacji. W polskim prawie rodzinnym, zdrada jest uznawana za jedną z przyczyn uzasadniających rozwód, pod warunkiem, że doprowadziła do trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego.

Zdrada może przybierać różne formy – od fizycznej, czyli nawiązania kontaktu seksualnego z osobą trzecią, po emocjonalną, która może objawiać się poprzez bliskie relacje i więzi z kimś poza małżeństwem. Obie formy zdrady są równie szkodliwe dla relacji małżeńskiej i mogą być podstawą do orzeczenia wyłącznej winy małżonka niewiernego w procesie rozwodowym.

Rozwód z powodu zdrady fizycznej 

Zdrada fizyczna to intymna, seksualna relacja z osobą inną niż małżonek. 
W przypadku jej potwierdzenia, zdrada fizyczna odgrywa kluczową rolę w procesie rozwodowym. W polskim systemie prawnym, trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego jest podstawową przesłanką do orzeczenia rozwodu. 
Zdrada jako jedno z najbardziej oczywistych naruszeń obowiązków małżeńskich, może być dowodem na istnienie takiego rozkładu, a także świadczyć o braku perspektyw na odbudowę więzi małżeńskich.

W przypadku zdrady fizycznej, dowody takie jak wiadomości, zdjęcia (także o charakterze intymnym), czy świadectwa osób trzecich mogą być przedstawione w sądzie jako potwierdzenie niewierności.

Zdrada emocjonalna a rozwód 

Z kolei zdrada emocjonalna, choć trudniejsza do udowodnienia, również jest brana pod uwagę w procesie rozwodowym, tym bardziej, iż sądy zrównują zdradę emocjonalną ze zdradą fizyczną. 

Przez zdradę emocjonalną rozumiemy nawiązanie bliskiej więzi z osobą trzecią wykraczającą poza strefę koleżeńską czy przyjacielską. Deklaracje uczucia, wiadomości o charakterze intymnym, mogą być przez sąd traktowane jak zdrada o charakterze emocjonalnym, jeśli nawet nie doszło do stosunku seksualnego lub też brak na niego dowodów.

Sąd ocenia również czy drugi małżonek wiedział o korespondencji z inną osobą czy wzajemnych spotkaniach (co mogłoby sugerować ich towarzyski charakter) lub przeciwnie była ona ukrywana, trzymana w tajemnicy, małżonek blokował telefon, nie zostawiał go bez nadzoru, nie pozwalał zapoznać się z treścią wiadomości, co do których drugi małżonek miał podejrzenie, iż dotyczą one relacji pozamałżeńskich.

Często różnica jest subtelna – to rolą sądu jest ustalenie czy w kontaktach z osobą trzecią przekroczono granice lojalności małżeńskiej, zaufania między małżonkami, czy znajomość taka wpłynęła na osłabienie więzi małżeńskich, czy też odmiennie -  korespondencja czy kontakty z osobą trzecią mieszczą się w ramach dopuszczalnych relacji przyjacielskich czy towarzyskich. 

Rozwód z orzeczeniem o winie a zdrada - czy każda zdrada prowadzi do rozwodu z winy małżonka niewiernego?

Rozwód z orzeczeniem o winie małżonka niewiernego nie zawsze jest automatycznym skutkiem zdrady małżeńskiej. Małżonek niewierny może próbować przekonać sąd, że druga strona również ponosi winę za rozpad małżeństwa, co może prowadzić do orzeczenia rozwodu z winy obu stron.

Małżonek może twierdzić, iż współmałżonek również utrzymywał relacje pozamałżeńskie lub dopuścił się innych zachowań z którego powodu nastąpił rozpad pożycia, nadużywał alkoholu, w związku miała miejsce przemoc fizyczna lub psychiczna.  Oczywiście powyższe twierdzenia trzeba udowodnić. 

Zgodnie z istniejąca w polskim prawie rodzinnym zasadą braku winy mniejszej i większej, jeśli sąd uzna, iż druga strona również przyczyniła się do rozkładu pożycia, nawet w mniej radykalnej formie lub w mniejszym stopniu – orzeknie winę obu małżonków.

Co istotne sąd mimo zdrady może nie stwierdzić winy małżonka niewiernego, jeśli uzna, iż intymna relacja z inną osobą nastąpiła co prawda jeszcze w trakcie trwania małżeństwa, ale już po trwałym i zupełnym rozkładzie więzi małżeńskich.

Powyższe może mieć miejsce np. w przypadku długiej separacji faktycznej małżonków, jeśli jeden z małżonków związał się z inną osobą długo po wyprowadzce, gdzie oczywistym było, iż nie miało już to wpływu na rozkład pożycia, która nastąpił dużo wcześniej (z całkowicie innej przyczyny). Istotne zatem w takim wypadku będzie rozróżnienie skutku od przyczyny. tj. ustalenie czy związek z osobą trzecią był powodem rozpadu więzi małżonków, czy jego konsekwencją. 

W osobnym artykule omówiłem kwestie tego czy zawsze warto występować o orzeczenie winy drugiej strony.

Rozwód z powodu zdrady - konsekwencje 

Zdrada małżeńska może mieć zatem konsekwencje prawne dla małżonka niewiernego – jeśli doprowadzi do orzeczenia jego wyłącznej winy w rozkładzie pożycia. 

W takim wypadku małżonek niewinny oprócz formalnego potwierdzenia w wyroku rozwodowym, iż do rozwodu doszło z winy drugiej strony (co jest istotne w wymiarze emocjonalnym dla niektórych osób), ma ułatwioną ścieżkę do domagania się na siebie alimentów. W takim wypadku musi jedynie wykazać pogorszenie sytuacji majątkowej po rozwodzie (a nie wykazać niedostatek jak w przypadku rozwodu z winy obojga małżonków). 

Alimenty w przypadku zasądzenia ich od małżonka wyłącznie winnego w rozkładzie pożycia nie są nadto ograniczone 5 -letnim terminem ich trwania (liczonym od daty uprawomocnienia się wyroku). Są zasądzane bezterminowo.

Zdrada małżeńska może wpływać także na kwestie dotyczące władzy rodzicielskiej, jeśli zachowania małżonka zdradzającego i jego relacja z osobą trzecią negatywnie oddziałuje na relacje z dziećmi.

Podsumowując, zdrada małżeńska to nie tylko głęboki cios emocjonalny, ale również sytuacja, która wymaga zrozumienia jej prawnych aspektów i konsekwencji. Osoby, które znalazły się w takiej sytuacji, powinny skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie rodzinnym, aby uzyskać profesjonalną pomoc i poradę dostosowaną do ich indywidualnej sytuacji. Pomoc specjalisty może być nieoceniona w przejściu przez ten trudny okres w życiu.

Zapraszam do kontaktu.